Kınamak ve Kedi Yavruları ve Neredeyse George'u Nasıl Öldürdük?

2024 Yazar: Carol Cain | [email protected]. Son düzenleme: 2023-12-16 17:21

Bebek Kedilerimiz

Kınamak ve Evcil Hayvanlar

Eşim ve ben, kınamak birlik polisinin yeteri kadar olduğuna karar vermeden önce birkaç yıl boyunca bir kınamak yaşadık. Gerçekten özel bir şey olsa da yeterince güzeldi. Binamızda iki birim aşağı iki birim vardı; bizimki ikinci kattaydı. Sadece ikimiz vardık, boş nesiller ve hayat güzeldi. Ancak her zaman ve sonra, bir evcil hayvana sahip olmanın iyi olacağını düşünmüştük - bir yavru kedi ya da küçük bir köpek - ama evcil hayvanlara karşı kurallar vardı, bu yüzden gelen ve giden konulardan biriydi.

Dakota

Beklenmedik Olaylar

Bir gün karım çalıştığı küçük konsinye dükkanından aradı ve oraya gelmemi istedi. Bana bir şey göstermek istedi. Birinin ilgisini çeken bir eşya getirdiğini ve bunun hakkında fikrimi istediğini düşündüm. Bu iyi bir işaret değildi, çünkü genellikle sadece pahalı şeyler hakkında fikrimi istiyor. Ben geldiğimde, tezgahın yanında uzun bir karton kutu vardı ve karım ve sahibim sırayla aşağıya bakıyordu ve annenin soğuduğu sesler çıkarıyordu. Gürültülü bir ses duydum, iki ve ikisini bir araya getirdim ve kınamakta bir kedi yavrusu alacağımızı ve Derneğe cehenneme gideceğimizi fark ettim.

Celine

Seçmek

Ben hatalıydım. Kutunun dibinden bana bakarken dört büyük mavi göz ve iki demet turuncu tüy vardı. Tozlu ve korkmuşlardı. Onlardan biri sürekli demlenmeye devam etti-- ona Dakota adını verirdik-- ve kız kardeşi Celine, az önce bize korku içinde bakarken onu izledi. Kutu, şehir dışındaki bir çiftliğe götürülecek biri tarafından alınmayı bekliyordu. Kalbimden itiraz ettiğimde, belki birini alabileceğimizi söylerken, ikisini gizlemek daha zor olurdu, karım tatlı bir şekilde gülümsedi ve hangisinin kınamakla gideceğini, hangisinin çiftliğe gideceğini ve baykuş tarafından yenileceğini karar vermemi söyledi.. Ben pratik biriyim; karım kalbini takip ediyor. İkisini de aldık ve kuralları çiğnedik.

Dakota Treed

Cat Personality … İki Kez

Minik yavru kediler gibi bile, farklı kişilikleri vardı: Celine bir prenses; Dakota biraz s ** t. Hemen bağlandık, ki bu Dakota için iyi bir şey çünkü komşuların hiçbir şey duymadığından emin olmak için yıllarca tek bir gece uyuyamadığıma inanıyorum. Herşeyin içine girmiş, herşeyi devirmiş, kazıp çıkarmış, dolaplara ve olması gereken herhangi bir yere girmişti. Bütün bitkilerimizden kurtulmamız gerekiyordu. Yaralandığında ona su püskürtmeyi denedik ama elimizdeki tek şey ıslak, kızgın bir kedi yavrusu ve ıslak halı ve mobilyaydı. Her zaman şeytan olduğu için değildi - en sert kalbi eriten sevimli bir çizgiye sahipti - ama geceleri sıkılıyor. Celine genellikle şovun tamamını şaşkın, eğlendiğimiz bir şekilde izler.

Bir gece, Dakota yatak odamızdaki küçük televizyonu ayağından çekmeyi başardı ve yere düştü. Sabah 3:30 idi. Alt kattaki komşumuz, çok iyi tanımadığımız, George adında emekli bir dul, ertesi gün bana sordu - neredeyse kalp krizi geçirmişti - ve ben de özür dilerim, işleri yeniden düzenlediğimizi söyledim ve Onu karanlıkta devirirdi.

Büyüyor

George

Aylar geçti ve Dakota antiklerini korudu. Sorunun bir kısmının, keşfedilmeye karşı çok hassas olduğumuzun farkına vardım. Bir yaz sabahı güvertede kahve içiyordum ve George'u verandasında aşağıda gördüm. Ölüm ısındı gibi görünüyordu. Ona iyi olup olmadığını sorduğumda, perili, batık gözlerle bana baktı ve geceleri uyuyamadığını söyledi - duvarlarda kocaman farelerin kabuslarını görmeye devam ediyordu, etraflarında dolaşıyor, bazen onların görüşlerini görüyordu. kırmızı, parlayan gözler ona bakıyor. Delireceğini sandı. Ona duyduğumda ne kadar üzgün olduğumu söyledim ve kabusların yakında durmasını umuyordum. Sonra içeri girdim ve karıma zavallı George'u öldürdüğümüzü söyledim. Seçeneklerimizi tartıştık ve George öldüğü takdirde kendimizle yaşayamayacağımıza karar verdik, ama kedilerimizden vazgeçmeyeceğiz. Daha kötüsü daha kötüye giderse, hareket edeceğiz. Evet, olurduk çılgın kedi insanlar.

Yaramaz ve Meraklı

itiraf

Aşağıya inmiştim, kendime çelik koydum ve kapıyı çaldım. George açtı ve merhaba dedi. Adam yakından daha da kötü görünüyordu. Gözleri kanlıydı, cildi acıyor ve sarkıyordu. Kaçmayı düşündüm ama sonra derin bir nefes aldım ve cipslerin düşebilecekleri yere düşmesine izin verdim. Emekli bir polis şefi olduğunu söylemiş miydim?

George? Um … George. Sen delirmiyorsun. İki kedimiz var ve geceleri işittiğin şey buydu”dedi. Komşumun öfkesini bekledim.

Bunun yerine, gözleri parladı ve kabartma yüzünü sular altında bıraktı. “Oh, Tanrıya şükür! Ben bir şeyler duymuyorum! Sadece kediler.”

“Kızmadın mı? Biliyorum ki evcil hayvanımız olmamalıydı …”

“Cehennem hayır. Ben kediler umursamıyorum … oh bu bir rahatlama. Günümü sen yaptın.”

Sonunda Barış

Ve böylece komşumuzla barış yaptık - aslında, arkadaş olduk - ve kedilerimizi ve kınamamızı korumamız lazım. George ile periyodik olarak kontrol ettik, özellikle Dakota ne zaman çok yoğun bir gece geçirse ve biraz daha iyi uyudum, ama fazla değil. Zaten birkaç yıl sonra taşındık. Dernek Polisi benim güverte durumundan hoşlanmadı ve panoya (kol bandını unuttu) görevlilerinden birinin görüşünün altındaydı ve bizi çimlerin üzerinde durup, bizi kenara çeken eksikliklerimi işaret ediyordu. Çocukların, yani kedileri, istediklerini yapabilirlerse yapabilecekleri eski bir ev satın aldık. Ve bebek gibi uyudum.

uykuda

Sorular