Bir Adam Köpeğin Kabulü Belli Olmadığı Dünyaya Nasıl Girdi - Hayatını Nasıl Kurtardı?

2024 Yazar: Carol Cain | [email protected]. Son düzenleme: 2023-12-16 17:21

Orta yaşlara girdiğimde, birçok insanın hesabına göre hayatımın “normal” göründüğü için şanslı ve mutlu oldum. Sağlıklıydım, iyi bir kariyer oluşturmak için çok çalıştım, hoş bir arkadaş çevresi yaşadım ve hepsinden daha çok aşık oldum. eşim olan “en iyi arkadaşım” ile birlikte. Gerçekten daha fazlasını isteyemedim. Bu yüzden, karımın gittiğini öğrenmek için bir iş gezisinden eve geldiğimde, şok oldum ve harap oldum. Umutsuz ve terk edilmiş hissettim ve mutluluğa geri dönüş yolumun aynı çıkmazda yaşayan başka bir canlı tarafından paylaşılacağı ve hızlandırılacağı konusunda hiçbir fikrim yoktu. Benim durumumda, bu varlık kendini George adında bir 140 kiloluk Newfoundland'dı.

Evimde yalnız yaşamaya alışmak için zorlu birkaç ay geçirdikten sonra, sessizce duygusal bir depresyon sisine daldım. Bir gün işte, üniversiteden yeni mezun olan ve bizimle ilk işine başlayan arkadaşım Matt'le öğle yemeği yedim. Ne kadar üzüldüğümü ve geri çektiğimi fark etmişti ve nazikçe, istenmeyen bir tavsiyede bulundum.

“Senin için bir fikrim var,” yemeğimi masamın karşısında sessizce otururken başımı bana doğru salladı.

Odaklanmamı önümdeki tabağımda tuttuğum için “ilgilenmiyorum, teşekkürler”.

“Ne yapman gerektiğini biliyor musun?” Dedi Matt, beni görmezden geliyor ve sonuç için bir ritmi bekliyor. “Bir köpek almalısın.” Sanki küresel açlığı çözmüş gibi sırıttı.

“Afedersiniz, bu kadar mı? Bu senin büyük fikrin mi?”

“İşte bu” diye içtenlikle cevap verdi. Sandviçinden büyük bir ısırık aldı. “Bir düşün: köpekler sadık; Eşyalarını toplayıp sebepsiz yere bırakmayacaklar. Her zaman bir çocuk olarak köpeklerim vardı. Onlar harika! Dışarı çıkıp etrafta dolaşacaksınız, insanlarla tanışacaksınız… belki de hoş bir kızla tanışabilirsiniz. Harika olacak. Hayatını değiştirecek.”

“Hayatımı değiştirecek” dedim, onu taklit ederek.

Olacak. Ve parkın karşısındaki büyük boş bir evin var.”

Yemek yemeyi bitirdik ve daha fazla köpek konuşmadan işe geri döndük, ancak önümüzdeki birkaç hafta boyunca, günde bir kez ofise geçerken, bana “Yani, o köpeği aldın mı?” Diye sordu.

“Hala düşünüyorum.”

Birkaç saat sonra kafamı ofisime soktu. “Yani, en iyi erkeğin kim olduğunu biliyor musun?”

“Matt değil.” Diye cevap verdim.

Her geçen gün böyle devam etti. Dinlemiyormuş gibi yaptım, ama gerçekte, bir köpeğe bazı düşünceler alma fikrini verdim.

Sonra bir gün Matt'ten bir e-posta aldım. Bunun gibi bir şey gitti:

Mat 03:25

Kime: Colin Campbell

Konu: O köpeği aldın mı?

Selam Colin,

Baskı yok, ama bu bağlantıyı size harika bir kurtarma sitesi olan Petfinder.com için göndereceğimi düşündüm. Bir tanışma sitesi gibi, ama resminizi görecek ve sizi asla geri yazamayacak güzel kızlar yerine, bu, neye benzediğinizi umursamayan ama evinizde yaşamak ve gitmek isteyen köpeklerle dolu Caddenin karşısındaki parka. Her gün bir kafesi yener.

Bir göz at. Bir köpeğe iyi bir ev verebilir ve karşılığında bir şirket bulabilirsin. Ve seni dırdır etmeyi bırakabilirim. Ve bir hayat kurtarıyorsun.

Yardıma ihtiyacınız olursa haberim olsun.

-Mat

Matt, arkadaşlık sitesi karşılaştırmasında fazla uzak değildi. Petfinder, Kuzey Amerika'nın her yerinde evlat edinilebilecek kurtarma hayvanları hakkında bilgi toplar. “Sonsuza dek evlerini” arayan binlerce yalnız köpek vardı. Ancak sayfaları aşağı kaydırırken resimlerden biri beni izlerimde bıraktı.

Bu köpek daha önce gördüğüm herhangi bir köpeğin aksine, Landseer Newfoundland'dı. Çarpıcı, geniş, beyaz bir vücudun üstüne tünemiş tipik bir Newfoundland'ın zifiri siyah başı. Uzun tüylü bir palto, sarkık kulaklar ve burnunun üstünde beyaz bir toz olan yumuşak bir namlu vardı, ama en çok göze çarpan gözlerim vardı. Yüzünün karadenizine karşı açık görünen koyu kahverengidiler. İstihbaratla ışıldayan, aynı zamanda, bir çift pembe yarım ay ortaya çıkarmak için sarkan daha düşük kapakları olan, deneyime göre ağırlaşmış görünüyorlardı. Onlar yaşlı bir ruhun gözleriydi. Sadece bir yaşından büyük olduğu için listeye alındı.

Önümüzdeki birkaç gün içinde Newfoundland cinsi hakkında biraz araştırma yaptım. En büyük köpekler arasında olmasına rağmen, bazı erkekler 200 kilogramın üzerinde terazileri yatıştıran Newfoundlands, tüm ırkların en nazikleri arasında sayılıyor ve çocuklarıyla beslenmeleri ve nazik yapıları için saygı görüyor. Nana köpeği Peter Pan Newfoundland oldu. Perdeli pençeleri var ve uzman yüzücüler. Özellikle ağları çekmek ve balıkçıları güvenli bir şekilde çekerek boğulmaktan kurtarmak için Doğu Kanada'da yetiştirildiler. Hem cesaret hem de sadakatleriyle dikkat çekiyorlar. Biraz sadakate ihtiyacım vardı, kendime düşündüm.

Daha sonra barınak köpeklerini araştırdım ve sadece ABD’de 2.7’den fazla olduğunu öğrendim. milyon terkedilmiş köpekler her yıl ölümüne neden olur. Bu günde 6.267. Ayrıca daha küçük, daha küçük köpeklerin daha erken evlat edinme eğiliminde olduklarını öğrendim; yaşlı köpekler ve büyük köpekler o kadar şanslı değildir. Sonunda, büyük, kırmızı, “Acil” bir pankartın, bir köpeğin profilinin yanında göründüğünde ne anlama geldiğini öğrendim. Hayvanın son kullanma tarihine yaklaştığı anlamına gelir. Aşırı kalabalık belediye barınaklarında, bir köpek genellikle sadece 72 saat tutulur, bundan sonra eğer köpek iddia edilmezse veya kabul edilmezse, ötenazi yapılır. Ardından köpeğin profili web sitesinden sessizce kaldırılır.

Büyük köpeğin resmine tekrar tekrar baktım. Terkedilmişti. Kendim için olduğu kadar onun için de bir şeyler yapmam gerektiğini hissettim. Ona bir iyilik yaptığımı düşünürken, hayatımı değiştireceğini ve gerçekte onu koruyacağını bilmiyordum.

Ertesi gün, onu besleyen kurtarma grubuna ulaştım ve birkaç gün içinde ikimizden biraz korkmuş ve birbirinden emin değilken benimle evde yaşıyordu. Bir yıl içinde birbirimizden ayrılamazdık - George kabuğundan çıktığında, sevecen ve kibar kişiliği ortaya çıktı ve herkese gülümsemesine neden oldu, ben ve ben bile bir yıldan fazla gülümsemedim. Beni kurtardığımdan daha fazla kurtardığını fark ettim.

En kötüsüyken, George beni rahatlatmak için oradaydı. Bana nasıl yürüyeceğimi ve nasıl bekleyeceğimi, nasıl oturulacağımı ve sabırlı olacağımı, değişimi nasıl kabul edip kucaklayacağımı öğretti. Bana sarılmanın gücünü, bağırma yerine fısıldamayı, etrafımdakileri daha derinden dinlemeyi ve ihtiyacı olanlara duyarlı olmayı öğretti. Bana yıkıp bırakmalarına izin vermek yerine yaşam dalgalarını sürmeyi öğretti. Bana çok uzak denizde yüzebileceğini öğretti ve hatırlayabildiğimden daha çok beni kıyı güvenliğine geri çekti. Hepsinden önemlisi, George, terk edilmene rağmen, sonunda yine aşkı ve mutluluğu bulabileceğin - köpekler ve insanlar gibi - bana güvence verdi.

Bu yaz okumak için harika, canlandırıcı bir kitap arıyorsanız, bu kadar! Bu makale uyarlandı George ile Ücretsiz Günler: Hayatın Çok Büyük Bir Köpeğin Küçük Derslerini Öğrenme Doubleday Canada tarafından yayınlanan Colin Campbell tarafından. Çok büyük bir kurtarma köpeğinin, bir insanın hayatının parçalarını toplamasına ve mutluluğu yeniden keşfetmesine nasıl yardım ettiği konusundaki bu yüreklendirici gerçek hikayeyi yutacağınızdan eminiz. Şiddetle tavsiye edilir!