Lu Parker ve Maymun

2024 Yazar: Carol Cain | [email protected]. Son düzenleme: 2023-12-16 17:21

Bir koşucu olarak tanıştığım her köpeğe “Maymun” derim. Büyük ve iriyarı veya minyon ve çiş, hepsi “Maymun”. Öyleyse köpeğimle, annesiyle birlikte oturan en iyi arkadaşlarım masasında oturan köpekle tanıştığımda. 'Hollywood'daki Hayvan Toplumu Lintroller Partisi, doğal olarak onu her zamanki gibi karşıladım: “Hey, Maymun!” Bilmediğim şey, gerçek bir Maymun'la buluşacağımdı: Maymun Parker, Lu Parker'ın köpek çocuk, 1994 yılında Miss USA'ı taçlandırırken ilk kez küresel ilgi gördü. Parker'la sohbet ederken, kendisiyle olan büyülüğümün artması uzun sürmedi, sadece uluslararası bir bikini giydiği için sıralanmamıştı. (Annemin düşündüğünün tersine, arkadaşlarımın güzel görünüme dayanarak seçebileceğim kadar yüzeysel değilim.) Aksine, bu yarışmacının Emmy ödüllü bir gazetecinin caydırıcı bir caydırıcı olduğunu öğrendiğimde arkadaşlık aşkım gelişti. Los Angeles'ta bir kurtarma farkındalık yolu. Ünlü erkek arkadaşı Belediye Başkanı Antonio Villaraigosa ile birlikte hayvan refahının yüzünü değiştirdiği için ün kazandı. Ve bu yüz özellikle adı Maymun olan bir kurtulana ait. Gerçek için.

MJ: Aslen Güney Carolina'dan geliyorsunuz ve bir ahırda yetiştirilmekle ilgili şaka yaptınız. Ne tür hayvanları büyüttün?

LP: Üvey babam bir çiftlikte yaşadı. Bir sürü toprak. Atlarımız, köpeklerimiz, kedilerimiz vardı. Mork ve Mindy adında domuz yavrularımız vardı. Ben her zaman hayvanları kurtarıyordum. Yaşamadıklarında bile, ona bir şans verdiğimizi biliyorduk. Sonunda, hayvanlar hayatımın bir parçasıydı. Ödevimi bile atımın üstünde oturdum. En rahat olduğum yer orasıydı. Onu sevdim.

MJ: Hayvan sahibi olmak, hayvanları sevmek ve hayvanları savunmak arasında bir fark var. Son kategoriye girersiniz. Seni ne tahrik ediyor?

LP: Yapmam gereken şey bu. Bayan ABD'yi kazandıktan sonra, Miss Universe yarışmasında, hayattaki görevimin ne olduğunu sordular. Ve o zaman bildiğimi sanmıyorum. Gençtim. Daha sonra bana geldi. Bazen bir kapı açılıyor ve bilmeden önce saatte 90 mil gidiyorsunuz. Geceleri yatmaya gittiğimde Monkey'e rahatça bakarım ve barınaktaki bütün köpekleri düşünmeden edemiyorum.

MJ: Monkey'in hayatına nasıl girdiğini söyleyebilir misin?

LP: Haber işinde, insanlar size şöyle diyor: “Seyahat ediyorsun, köpeğin olamaz” dedi. Sonra, yaklaşık üç yıl önce, zamanı geldiğini hissettim. Bu yüzden etrafa sığınaklara gitmeye başladım ve aslında bir erkek arkadaş aramaya karar verdiğiniz zamanki gibiydi. Orada çok şey olduğunu biliyorsun, ama özellikle kimseyle bağlantı kurmuyorsun. Ben de karar verdim: Bakmayı bırakacağım ve o benim hayatıma girecek.

Sonra bir gün KTLA'daki ofisimdeyim ve her sabah bir evcil hayvan segmentini havalandırıyorlar. Onların hepsine “awwww…” dediklerini duydum ve arkamı döndüm ve bu yüzü kamerada gördüm. Ben gibiydim: “O güzel!” Ve gerçekten de güzel değildi. Koştu, kafası traş edildi, acıklı görünüyordu. Ama stüdyoya koştum çünkü bu köpeğe rastlamak zorunda kaldım. Setten yeni çıkıyordu. Ve onunla tanıştığımda gözlerimin içine baktı ve şöyle biriydi: “Bu sadece köpek olabilir!” Onu o gün veterinerin kaldığı yerde ziyaret ettim. Ve yapıldı. Geri dönüş yoktu.

MJ: İnsanlar Amerika'da her yıl beş milyon hayvanın ötenazi duyulduğunu duyduğunda, kavraması zor. Ama Monkey gibi bir köpek gördüğünde, anlarsın.

LP: Bu yüzden onu yanımda her yere götürüyorum. Ne zaman yüksek görünürlük kapasitesine sahip insanların yanında olacağım, o da benimle.

MJ: 2010'da LA'da yeni bir kar amacı gütmeyen kuruluşun geliştirilmesini içeren bir hedefiniz var. bize bundan bahseder misin?

LP: Hala isim üzerinde çalışıyoruz. Hayvandan daha fazlasını içeren isim fikrini seviyoruz. Hayvanlar, çevre, çocuklar ve hatta bir araya gelen ünlüler hakkında.

İlk hedefim, LA’nın barınaklarının imajını olumlu biçimde yeniden düzenlemeye yardımcı olmak. Onları mutlu bir yer yapmak istiyorum. Çocukları resim yapmada, duvar resmi oluşturmada yer almak istiyorum. Şu an barınaklar karanlık. Onların kötü yerler olduğu hissi var. Köpeklerin boyunlarının etrafındaki, hatta kimliğinin asıldığı tasmalar bile zincir bağlantıdır. Barınakların onları kullanmasının temel nedeni, ucuz olmalarıdır.

Para toplamak istiyorum, böylece bir daha asla bu zincirleri kullanmazlar. Çünkü bu zincirlerle, örneğin Pit Bulllar korkunç görünüyor. Bu zincirler bir Chihuahua'da bile kötü görünüyor! Gerçekten onların imajını etkiler. Bir sığınak ve bir kurtarma köpeğinin pazarlanma şeklindeki küçük bir değişikliktir.

MJ: Büyük değişim yaratabilecek minik şeyler. Bahşiş noktası.

LP: Öyle. Antonio ve ben son zamanlarda Güney LA sığınağını ziyaret ediyorduk ve çok sayıda kirli battaniye ve havlu yığını vardı ve neyin yanlış olduğunu sorduk ve onların cevabı yedeklenmişti çünkü sığınağın yalnızca daire büyüklüğünde bir çamaşır makinesi ve kurutucusu vardı. Bu yüzden endüstriyel boyutta bir yıkayıcı ve kurutucu monte etmelerini sağladık.

Çöp kutularının depolandığı kapılı bir alanın tasarımında mühendislik öğrencileriyle koordine ediyoruz ve onu çimenli bir karşılama ve karşılama alanına dönüştürüyoruz. Böylece havlayan köpeklerle çevrili yeni köpeğinizle tanışmak yerine, bu huzurlu bölgedesiniz. Kâr amacı gütmeyen kuruluşumla yapmak istediğim şeylerden biri de bunun için fon toplamak.

Bu yüzden LA'yı barınak sisteminde bir model haline getirmek için bunun gibi küçük şeylere odaklanmak istiyorum. Hepsi Monkey’in onuruna bağlı.

MJ: Gazeteci olmanın getirdiği işlerle ilgili olarak çok fazla hokkabazlık ediyorsun. Hayvanlar için yaptıklarınızı yapmak için zaman bulmanız nasıl mümkün olabilir?

LP: Tutku beni her gün yataktan kaldırıyor. Bazen uyanıyorum ve şöyle oluyorum: “Ohhhh, yapacak çok şeyim var!” Ama annem her zaman söylediği gibi: “öldüğümde uyuyacağım.” Odaklanmak ve olumlu bakmak…. Hepsi parlak tarafa bakmak ve bunu başarabileceğinizi bilmekle ilgili. Ve çok zor olacaksa, biraz geri çekildim.

MJ: Bazen bunaldıklarını itiraf eden aşırı başarılı bir kişiyle konuşmayı seviyorum.

LP: Birisi boğulmazsa, muhtemelen üç asistanı vardır.

MJ: Monkey'i kurtarmanın hayatı hakkında ne öğrendin?

LP: Dikkat etmeyi öğrendim. Maymun dikkat ediyor. Ne zaman mutlu olduğumu biliyor. Ne zaman üzgün olduğumu biliyor. Bazen çok meşgul olduğumuzu düşünüyorum; arkadaşlarımıza, ailelerimize ve topluluklarımıza dikkat etmeyi unutuyoruz. Monkey gerçekten dinler, izler. Orada nasıl olacağını gerçekten biliyor.