New York Köpekleri: New Yorker'un Köpek Karikatürleri

2024 Yazar: Carol Cain | [email protected]. Son düzenleme: 2023-12-16 17:21

New York Köpekleri: New York'un Köpek Çizgi Filmleri 1925'ten beri yeni çıkan The New Yorker Çizgi Filmlerini bir eliyle kaldırmaya çalışana kadar kaç New Yorker karikatürünün yayınlandığını tam olarak anlamak mümkün değildir. Zayıf bilekli okuyucular uyarılır. Sadece bir kahve masası kitabı değil: sağlam bir temel ekleyin ve kapağı kapattığınızda iyi bir komidin olarak ikiye katlanan yatma vakti okumaya sahipsiniz. Dokuz kiloluk ağırlığında, Manhattan Yellow Pages kadar kalın, On Commandments tabletin boyutu ve şekli ve karşılaştırılabilir ağırlık ve yetkiye sahip. Birçok yenidoğandan daha ağırdır. Bunu söyledikten sonra, New York’un en son yavruları birinin kollarında kucaklamak için tam anlamıyla rahat değil. En azından aldığında ağlamaz. Ama yeterince zenginlik utanç hakkında söyledi. New Yorker köpek çizgi filminin saygıdeğer geleneğini chronicle'a atarken, onları bu büyük ciltte derlenen 68.647 karikatürden çıkarmanın kaç gün veya hafta alacağını merak ettim. Neyse ki benim için, kitabın 656 sayfası sadece 2.004 çizgi film içeriyor. Koleksiyonun geri kalanı, beraberinde gelen iki aranabilir CD-ROM'da bulunuyor. Belirli bir on yıl içinde belirli bir karikatürist tarafından köpek çizgi filmleri aramak bir anahtar kelimeyle yazmak kadar kolaydır. (Karikatür bankasının arama motoruna - ve daha fazlasına www.cartoonbank.com adresinden erişebilirsiniz.) Hollywood’un en çok alıntı yapılan filozoflarından alıntı yapmak gerekirse, şimdiye kadar yayınlanan tüm New Yorker karikatürlerinin koleksiyonu, bir kutu çikolata gibi bağımlılık yapar ve bir daha ne bulacağınızı asla bilemezsiniz. Kitabın içine ve dışına daldırmak onun eğlencesidir. 1920'lerden günümüze The New Yorker’un arama motoru tarafından tanımlanan 1.702 köpek çizgi filmi var. Şu anda, web sitesinde en çok talep edilen bilgisayar terminalinde oturan ve başka bir köpeğe talimat veren bir köpek: “İnternette kimse senin bir köpek olduğunu bilmiyor”. New Yorker karikatür insanları droll, dünyadan bıkmış, masum ama suçluluk duymuyorlar. Son trendlere uygun olarak kozmopolit sofistike insanlar, zeitgeistin belirttiği gibi kişisel eğitmenler için gestalt terapistleri takas etmeye hazırlar, ancak sonsuza dek modern yaşamın yıldırım hızındaki değişimleriyle karıştı. Ayaklarını kollarına takıyorlar. Öyleyse, New Yorker köpeklerinin benzer özellikleri paylaştığını fark etmek şaşırtıcı değil, çünkü insan meslektaşlarından daha akıllı ve alaycılar. Aslında, New York’un köpek çizgi filmleri aslında köpeklerle ilgili değildir. Burjuva New Yorker köpekleri aslında uzun burunlu, sarkık kulaklı ve sivri uçlu burunlu New Yorklu insanlar. Evcil hayvanlarımızın mizahı, alışkanlıkları, takıntıları ve yaramazlıkları, karikatürcüler tarafından insan çılgınlığını ve insan saçmalarını doyurmak için konuşlandırılmaktadır. Sadece kendimizi köpek olarak gördüğümüzde, insancıl düşüncelerin ve özlemlerin bu kadar ciddiye aldıklarımızın ne kadar aptalca olduğunu fark ettiğimizde.Tipik New Yorker karikatürü, “James Joyce’un buzdolabında” olduğu gibi, yapılacaklar listesindeki “1. Çağrı bankası 2. Kuru temizleyiciler. 3. Ruhumun demirciliğinde, ırkımın yaratılmamış vicdanını oluştur. 4. Anne'yi çağırın.”Böyle yumuşak bir toplumsal hiciv, oksijendir. New Yorker nefes alır ve karikatürlerinin küçümseyen editoryal güncelliği, her geçen yıl dergiye yeni bir hayat verir. New Yorker’ın karikatür editörü Robert Mankoff, bu karikatürleri benzersiz kılan şeyin “kim olduğumuza, yaşadığımız şekle dikkat çektiklerini” söylüyor. New Yorker karikatürleri demek değildir. Eğlenceyi kendimize atarlar. Onlar komik şakalardan daha fazlası.” New Yorker köpek çizgi filmlerinin sayısız kategorisi vardır ve her biri bir asit banyosu kadar sert ya da bir pencereden sis silerek bir el kadar serinletici bir ışık kadar çeşitli yaklaşımlarla bir insan savunma katmanını soymaya çalışır. Sık görülen bir karikatür standardı, tipik insan aktiviteleri veya durumlarıyla meşgul olan insanlar için köpeklerin yerini alır (iki köpek, bir sehpaya yerleştirilmiş tipik bir köpek kulübesi modeline bakar: “Sadece mimarın modeli, ama çok heyecanlıyım.”), bazen pek çok İngilizce kelimenin çoklu anlamlarına dayanan tahmin edilemez şekilde aydınlatıcı sonuçlarla (köpeklerinin kocasına pelerinle ve üst şapka giymiş kocalarını açıklayan kadın: “Howard, köpeğin dışarı çıkmak istediğini düşünüyorum”). Zaman zaman karanlık tarafımızın şeytanları ortaya çıkıyor: hışırdayan bir köpek, barmene Kibbles ve Bits'i “Kutuyu terk et” için dağıtmasını söyler; Barda oturan iki dişi köpek, erkek köpekler hakkında kandırıyor: “Hepsi orospu çocuğu.” Ama çoğu zaman insani başarısızlıklarımız, huysuz bir şölen ziyafeti olarak, sinirli bir köpeğe bir diğerine şöyle demektedir: “Çiş halının üstünde! Her şey için senin çözümün bu.” Tipik bir New York köpek karikatürü, köpek arkadaşlarımızı, insan ilişkilerinden en son psiko-bombalara kadar her şeye ışık tutmak ve klişe avlayan glee ile yaşam görüşümüzü açmak için kullanır (bir röntgen, bir köpeğin aslında bazı ev ödevleri yediğini ortaya çıkarır). ), bazen yüreklendirici bir etki için (kediyle birlikte olan en sevimli kedi, ona sarılmıştı, eski ortak köpeği mahvettiğini söylüyor, “Aynı şeylere güleriz.”) New Yorker köpek mizahının bir başka türü, genellikle, köpeklerin - ya da belki de insan dünyasındaki köpeğimizin ayakta durduğu gibi - bizi, açıkça, daha az kuşkusuz, bir sopayı aldıktan sonra bir alıcının düşüncelerini görebilir: “Her zaman 'iyi köpek, 'asla' büyük köpek. '”). İnsan bağlamında resmedilmiş New Yorker köpekleri var. Öncüllerimizin sıcak hava kabarcıklarını delmek ve cennete bakan bir köpeğin üstündeki başlığın okuduğu gibi, ikiyüzlülük ve önyargılarımızı açığa vurmak için hesaplanan: Bunun bir sonucu olarak, köpekler bir yüce varlığın varlığını sık sık sorguluyor.” Bununla birlikte, bu temadaki daha ince varyasyonlar, nevrotik kaygılarımızı ve en şaşırtıcı fobilerimizi (bir psikiyatristin kanepesindeki köpek şikayet eder: “kaseyi hareket ettiriyorlar” derken) başka bir itiraf ederken: “Kaza sandıklarını”) şikayet etmek için köpekleri kullanmada uzmanlaşmıştır. Yaşam felsefelerimizden vazgeçiyorlar (psikiyatristin kanepesinde bulunan aynı köpek yanar: “Bana söylediklerini yapıyorum, bana verdiklerini yerim. Onların kült olmadıklarını nasıl bilebilirim?”), Önyargılarımızı parodi (iki tüylü köpek) Kırpılmış bir fino köpeğine dikkat çekti: “Kulübeye düşmeyen bir köpeğe güvenmiyorum”), ve sosyal meseleleri du jour'a itiraf et: Profesyonel bir köpek gezdiricisi sokaktaki suçlamalarını tek bir silahla yürüdüklerinde görülür. Onlarca yıl boyunca en son sosyal, ekonomik ve politik gerçekler üzerine teftiş yorumu görüyoruz (köpeğine iş adamı: “Senin için yatacağım. Geri çekiliyoruz ve artık bir köpeğe ihtiyacımız yok” ID 22665) ve Zamanın diğer belirtileri (köpek terapisti, köpeklerin bir grup terapisi seansı için sorar: “Tamam, en iyi arkadaşlık ilişkisini yetersiz olarak kim yaşadı?”) en derin güvensizliklerimizle. Bazen, bir karikatür kültürel bir tuhaflığı veya sosyal tik'i daha derin bir açıklama gerektirmeyecek şekilde vurgulayacaktır: “Eskiden Prens olarak Bilinen Köpek”, eskiden Prens olarak bilinen Sanatçının sembolü ile kapının üstünde bir köpek kulübesinden çıkmaktadır. Sonra köpeklerin köpekleri olan köpekler var: köpek garsonu taşan çöp tenekesini restoran masasına oturan köpeğe çekiyor: “Özel, efendim. Yayılmaya mıyım yoksa kendinize mi vuracaksınız?”ID 42887 ya da birbirlerinin peşine düşen iki köpek:“Merhaba demenin başka bir yolunu bulsak ne dersiniz?” Köpek davranışlarının, köpekleri algılama biçimimiz değişse de, 1925'ten bu yana önemli ölçüde değiştiği şüphelidir, ancak evcil hayvanlarımızın ustaca bir arada var olduğu insan toplumu son sekiz yılda tam bir dönüşüm geçirdi ve biz insanlar birkaç tane öğrendik. yol boyunca yeni hileler. Eğer mizah anlayışımız kolektif durumumuzla birlikte değiştiyse, o zaman köpekleri insan durumu hakkında yorum yapmak için kullanma şeklimizin aynı yol boyunca geliştiğini ve bu değişimin yörüngesini bulmak için bir yerin aynı sebep olduğu anlamına gelir. New York'un köpek çizgi filmleri. Şu anki kültürel çağdan önce gelenler (diyelim ki, 1990'dan önce ya da ondan önce), körleşmiş, kenarları körelmiş, bizi şişirme kabiliyetleri ve kendi kendini etkileyen kefaret hissini elde etme olasılığı çok eski ya da tuhaf görünmüyor. o güçten geliyor - gelip gitti. Örnek olay: en eski köpek çizgi filmlerinden bazılarındaki mizah, beni İnternet şakasındaki köpeğin 1920'lerden gelen bir okuyucuyu şaşırtacağı kadar tamamen ortadan kaldırıyor. Buna karşın, şimdiki çağın sosyal olarak uyumlu ve kendine bilen mizah anlayışı, New Yorker sanatçılarının şu anki mahsulünün hiç olmadığı kadar içten görünen varoluşumuzun ince kaplamasını ne kadar delice deldiğini söyledi. En iyi New Yorker karikatürleri, insanın saçmalıklarının gösterimi, huysuz bir köpeğin avatarından geçse bile, sizi kancadan kurtarmayı reddediyor. Gülmek üzerimizde. Ve bunun için daha iyiyiz. Gezegene bir binyıl ya da iki yıl gelecek olan robotların gelecek nesilleri, küflü, New York'lu Komple Çizgi Filmlerin köpek kulaklı bir kopyasını çıkarır ve paleohomosapiens döneminin Rosetta taşı için elle çizilmiş simgelerini yanlışlarsa, medeniyetimizin itibarı Eğer bu üstün varlıklar insan mizah anlayışı ve siberdog sevgisi ile programlanmışlarsa çok fena olmazlar.