Buddy'den Ne Öğreniyorum?

2024 Yazar: Carol Cain | [email protected]. Son düzenleme: 2023-12-16 17:21

Marysville Yolu'nun ortasından geçen uzun saçlı, siyah-ten rengi bir Dachshund'du. Onu içeri aldım ve sahibini boşuna bulmaya haftalarca çalıştım. “Buddy” nin evde sadece iki kural olduğunu bilmesini sağladım. İlk kural, kedilere iyi davranmaktı. İlk önce Moo, Annie, Cheekie, Dusty ve Lambie Pie vardı. Bu kural ile hiçbir sorunu yoktu.

İkinci kural şuydu, yatağımda uyumak yok. İlk sabah uyandım ve kendimi yanımdaki yastığın üzerindeki bu küçük tatlı yüze bakarken buldum ve geri bakıyordu. Güldüm ve ikinci kural pencereden çıktı. Çok uzun zaman önce sabah Buddy'yle ne kadar harika bir yolculuk olacağını ve bir gün onun hayatımı kurtaracağı gibi geçireceğini biliyor muydum.

Buddy ile hayat asla sıkıcı değildi. Kuzey San Juan'daki eski mezarlıkta sık sık yürüyorduk. Bir sabah tepeye koştu ve ortadan kayboldu. Bir gecenin somut bir bankta geçirdiği uyruklu bir adamın yüzünü yalarken buldum. Çirkin durumundan çıkan, “Bu, şimdiye kadar yaptığım en iyi uyandırma çağrısı.” Dedi. Bundan sonra “Joe” yu gördüğümüzde, ya Pirinç Demiryolu ya da Toki's Cafe'nin eski tuğla duvarına yaslanmış olarak Buddy'ye parmağını sallar ve gülerdi.

Başka bir gün, Buddy eski terk edilmiş bir madenci kulübesinin yanındaki çalılıklara yöneldi. Ağzında hafifçe düzenlenen bir yavru kedi ile çıktı. Daha fazlasını aradım ama vahşi anne ya diğerlerini yerinden oynatmıştı ya da bunu terk etmişti. Buddy sabah yürüyüşünü unuttu ve süratle ağzına sessizce vurarak eve hızla yöneldi. İçerideyken, nazikçe elime bıraktı, “Lütfen, tutabilir miyiz?” Diyen yalvaran bir bakışla. Sadece ihtiyacım olanı düşündüm, başka bir kedi! Lottie, Lotta Lottie olarak büyüdü, ama yine de Buddy'nin etrafında yavru kedi gibi davrandı. Buddy ve ben ne zaman kabadayı oynar ve oynarsa, Lottie her zaman yıpranmanın ve mırıltıların ortasında kendini sallardı. Buddy'nin herkes üzerinde bu etkisi oldu.

Seyahate çıktığımda, Buddy'yi bir arkadaşımın yaşadığı yerden 30 mil uzaklıktaki Challenge'deki evine götürdüm. Ertesi gün yan komşumdan Buddy'nin orada olduğunu söyleyen bir telefon aldım. Susamış, yorgun ve evde olduğu için mutluydu. Şaşırdım. Bir gün, Dachshund Oregon Hill Road, Marysville Bullards Bar Barajı Otoyolu boyunca Moonshine Yolu'na, ardından karayolu 49'u dolambaçlı iki şeritli bir yolda kanyondan çıkıp Yuba Nehri'nin orta çatalını geçerken 49 ve Kuzey San Juan'a birkaç mil. Evin kalbin olduğu yer olduğunu söylüyorlar ve Buddy de evin nerede olduğunu biliyordu.

Buddy ile ben arasında, yıllar sonra daha da derinleşen başından beri özel bir bağlantı vardı. Yemin ederim aklımı okuyabilirdi. 3 Ocak 2001'de başım ağrıyor, kanepeye uzanıyor ve tekrar uyuyakaldım. Sabah 8 civarı, Buddy suratıma bir kez havladı. Daha önce hiç duymadığım bir alarm havlamasıydı. Koridorda ana yatak odasına koşuyordu ve yine bir alarm havlamasına başladı. O zaman dumanı gördüm ve 911'i aradım.

Yangın kaptanı daha sonra hatalı bir fırından gelen ve muhtemelen başımın ağrısına neden olan yüksek düzeyde bir karbon monoksit bulunduğunu söyledi. Buddy bizi kurtardı; beş dakika daha kaldı ve hepsi kaybedilecekti. Buddy bir kahramandı ve yerel gazetede resmini çekmişti. Komşularım ve arkadaşlarım ona "Wonder Dog, Buddy" demeye başladılar.

Demek Buddy'den öğrendiğim şey buydu: Bir kahraman ol. Dünyanın daha fazla kahramana ihtiyacı var. Herkese hazır olun. Neşeli ol. Sevgi dolu ol. Herkese, özellikle köpeklere karşı kibar olun. Arkadaş olmak için koş. Kırıntılar tamam. Bazen bütün insanlar verebilir. Gülümseme, eksik dişler ve diğerleri. Gerekirse başla. Sadık olmak. Yürüyüşlerden önce gerin ve bol bol atın. Şekerleme yapmak. Yakalanırsan kuru kedi mamasını tükür. Eksik dişlerinizden BB'ler gibi gider ve herkesi güldürür. Yabancılara havlama. Arkadaşlarına da havlama. Sahip olduğunuz zamanın tadını çıkarın. Çok sarıl. Sana izin verirlerse öpücük ver. Buddy'den ne öğrendim? "TEK İHTİYACIN OLAN AŞK."

Tüm Yazma Yarışmasının Kazananlarını Gör